Sierż. Józef Skowron

"Polak, który wojował z Japończykami" to kolejna pozycja z serii "Zapomniani Bohaterowie". Zawiera pamiętnik Jerzego Bregmana, który zdał maturę w czerwcu 1940 r. a po zaciągnięciu się do RAF stał się drugim Polakiem latającym na Dalekim Wchodzie walcząc z Japończykami. Nieznane szerzej losy tego lotnika przybliża jego siostra Barbara Bregman-Marlow.

Kolejna pozycja z serii "Zapomniani Bohaterowie" – Por. pil. Mirosław Ferić - Pilot i kronikarz 303 Dywizjonu Myśliwskiego "Warszawskiego" im. Tadeusza Kościuszki. Książeczka wydana z okazji 100. rocznicy urodzin pilota na specjalne zamówienie miasta Ostrowa Wielkopolskiego oraz Szkoły Podstawowej nr 11 im. Mirosława Fericia w Ostrowie Wielkopolskim zawiera pełną biografię lotnika autorstwa Krzysztofa Kubali.

Dotarcie do rodziny lotnika to często przypadek, ale przypadkom należy pomagać. Czasem prowadzi to do sytuacji wręcz komicznych. Przypomina się w tym kontekście opowieść Wojtka Matusiaka, znanego popularyzatora historii lotnictwa, który zorientował się kiedyś w banku, że jedna z pracujących tam pań nazywa się Mickiewicz. To od razu skojarzyło mu się z Bronisławem Mickiewiczem, dowódcą eskadry w 315 Dywizjonie, który w 1941 r. dostał się do niewoli. Niewiele się zastanawiając zagadnął: – Przepraszam, ale czy w pani rodzinie nie było… Nie dane mu jednak było skończyć zdania, bo pani bankowiec zareagowała wręcz histerycznie: – Nie! Adam Mickiewicz nie był naszym krewnym!
Podobnie było z bohaterem tej opowieści. Kiedy po studiach w Gdańsku wróciłem do Koszalina i rozpoczynałem 10-letnią przygodę z dziennikarstwem, moją uwagę przykuł fakt, że jednym z miejskich radnych jest Aleksander Popławski. Podobnie jak Wojtek Matusiak natychmiast skojarzyłem to nazwisko z pilotem, który zginął pod niebem Szkocji w 1941 r. Ale jednocześnie naszła mnie refleksja, że przecież Popławski to popularne nazwisko (w samych tylko Polskich Siłach Powietrznych na Zachodzie było ich dziewięciu), a zestawienie z tym samym imieniem, co imię poległego pilota, musi być niczym innym, jak tylko i wyłącznie zbiegiem okoliczności. W efekcie nie zadałem kluczowego pytania. Jakież było moje zdziwienie, kiedy ponad cztery lata temu zadzwonił do mnie tenże właśnie Aleksander Popławski. – Panie Grzegorzu, widziałem wywiad z panem w telewizji kablowej, w którym opowiadał pan o swojej książce. Dzwonię, bo w mojej rodzinie też był lotnik. To mój stryj, a ja na pamiątkę po nim mam to samo imię…
Od tej pory rozpoczęła się moja osobista przygoda – scalanie układanki, której efektem jest ta książka.

Grzegorz Śliżewski